Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Duo Reges: constructio interrete. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et
disputandi.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi
oratio longa videri potest.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Numquam facies. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Omnia peccata paria dicitis.
Ut aliquid scire se gaudeant?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Dici enim nihil potest verius. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Bork: Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Sed haec omittamus;: Id enim natura desiderat.
Bork: Deinde, ubi erubuit-vis enim est permagna naturae-, confugit illuc, ut neget accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis.
Quonam modo?: Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Sed haec omittamus;: Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.