Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sed fac ista esse non inportuna; Bork Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Istic sum, inquit.

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed tamen intellego quid velit. Quis hoc dicit? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare?

1. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
2. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
3. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
4. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Bork

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Bork

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Bork

Minime vero, inquit ille, consentit.

Praeclare hoc quidem.

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

• Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
• Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;
• Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
• Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Duo Reges: constructio interrete. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Polycratem Samium felicem appellabant. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.