Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; An hoc usque quaque, aliter in vita? Duo Reges: constructio interrete. Cur iustitia laudatur? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Graece ergo praetor Athenis, id quod maluisti, te, cum ad me accedis, saluto: chaere, inquam, Tite! lictores, turma omnis chorusque: chaere, Tite! hinc hostis mi Albucius, hinc inimicus.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Bork

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Zeno autem, quod suam, quod propriam speciem habeat, cur
appetendum sit, id solum bonum appellat, beatam autem vitam
eam solam, quae cum virtute degatur.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed
quid disciplinae.

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Itaque fecimus. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
Bork
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Si id dicis, vicimus.

Bork: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Bork: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Bork: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Ita prorsus, inquam;: Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.