Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete.

Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane
autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis
viri.

Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et
novellan et vetulam et vigere et senescere.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut vires, valitudo, velocitas, pulchritudo, quid tandem in animis censes?
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Qui convenit? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quid de Pythagora? Quid est enim aliud esse versutum? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Cur haec eadem Democritus? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Omnium autem eorum commodorum, quibus non illi plus tribuunt, qui illa bona esse dicunt, quam Zeno, qui negat, longe praestantissimum esse, quod honestum esset atque laudabile.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum.
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Bork: Bonum incolumis acies: misera caecitas.
Nihilo magis.: Hic nihil fuit, quod quaereremus.