Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Duo Reges: constructio interrete. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Pauca mutat vel plura sane; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. An haec ab eo non dicuntur? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Eaedem res maneant alio modo.

Cur iustitia laudatur?: Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia?
Sed videbimus.: Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Nihil sane.: Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Peccata paria.: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Nam de isto magna dissensio est.

Quid me istud rogas? Quibus ego vehementer assentior. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Haec dicuntur inconstantissime. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Hos contra singulos dici est melius. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Ut enim qui mortem in malis ponit non potest eam non timere,
sic nemo ulla in re potest id, quod malum esse decreverit,
non curare idque contemnere.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo
voluptatem.

Nunc vero, quoniam haec nos etiam tractare coepimus, suppeditabit nobis Atticus noster e thesauris suis quos et quantos viros! nonne melius est de his aliquid quam tantis voluminibus de Themista loqui?