Recte, inquit, intellegis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem, inquit, vehementer errat; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Duo Reges: constructio interrete. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Collatio igitur ista te nihil iuvat. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quid, de quo nulla dissensio est?

Ratio quidem vestra sic cogit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sed fac ista esse non inportuna;

Bork

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Poterat autem inpune;

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Pauca mutat vel plura sane; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a
Cyro extructum rogum pertulisset.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum
ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Bork: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Bork: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Sint ista Graecorum;: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Bork: Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Istic sum, inquit.: Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Quae sequuntur igitur?: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.