Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Venit ad extremum; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Sed quot homines, tot sententiae; Duo Reges: constructio interrete. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Bork: Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Quid adiuvas?: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Easdemne res?: Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Eademne, quae restincta siti?: Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Stoici scilicet.: Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Easdemne res?: Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ostendit pedes et pectus. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Urgent tamen et nihil remittunt. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?